تامچ خاکستر
شعر من پرپر شمعی بود
در مقابل طوفان
که تاب نیاورد
پر پر دو روح که می بوسیدند
تشنه
در صبحی سرخ که باد می بردش خاکستر...
شمع هایی که تاب نیاوردندش
روح هایی مذاب
در صبحی سرخ
کودکانی پاپتی، پاره پوش
در کوچه های آسفالتِ تا مچ خاکستر
آغشته به پدر ها ، مادرها...
بازماندگان نازک بدنِ نازنینم
آه صبح سرخ هسته ای
چنین بی رحم نباش
رها راد
سه شنبه 1403/2/18
ساعت 19:54
برچسب : نویسنده : 8royahaye-raha8 بازدید : 6
برچسب : نویسنده : 8royahaye-raha8 بازدید : 15
برچسب : نویسنده : 8royahaye-raha8 بازدید : 14
برچسب : نویسنده : 8royahaye-raha8 بازدید : 11
برچسب : نویسنده : 8royahaye-raha8 بازدید : 7
برچسب : نویسنده : 8royahaye-raha8 بازدید : 42
برچسب : نویسنده : 8royahaye-raha8 بازدید : 14
برچسب : نویسنده : 8royahaye-raha8 بازدید : 31
برچسب : نویسنده : 8royahaye-raha8 بازدید : 45
برچسب : نویسنده : 8royahaye-raha8 بازدید : 33