برای صدمین بار

«برای صدمین بار»

بر خاکستر شهر پا می گذاریم
باد بهاری با گوشواره های آلبالو بینمان
حتی هنوز هم فاصله ای به اندازه ی یک نسیم!

خاکستر رشت
محکومت کرد که آدم باشی
من که هوّای تو
آری همیشه هوای تو بوده
در تمام اندام ها

چشم می گردانم
انسانی نیست
و نه انسان نمایی
شهر شهروندانش را قورت داده
خاکسترشان
این میان
ما را دور می خواهد!

تو آه کشیدی
که شهر خاکستر...
عشق شعله ور...
باد بهاری بینمان هنوز....

حیوانات وحشی
آهسته و سینه خیز
از خاکستر بر می خیزند
گوشت بدنشان آویزان
هنوز درنده
هنوز بد اندیش

شهر شهروندانش را بالا آورده
برای صدمین بار
روح درندگان
از ما عبور می کند
به همراه نسیم بهاری
با گوشواره های آلبالو

رها راد
چهارشنبه 1401/12/17
ساعت19:37