ضد

ضد

گل سرخی سر راه
گلبرگ هایش را پر پر می کنم
زیر پاهای تو بریزم
یکی بر پیشانی بلندت

تو که لطیف تر از این برگ های تر
من عاشق تر از آن بید خم شده روی آب
شیراز
همان که قسم خوردم
عشقم را بیابم
جوی آب به تو رسید
دیگر نوجوان نیستم

باد شاخه ها را می جنباند
تو آن سوی جوی
من این سوی جوی
گلبرگی سرخ بر پیشانی بلندت
آغوشت عطر کاج
همیشه زنده
همیشه جوان

نیامده قصد رفتن می کند
«دنیا جای عشق بازی ما نیست رها»
می رود که سایه باشد بر سر کبوتر
نان باشد بر سفره ی خالی
ضد باشد در جمع همرنگان
می رود که چون جوی مرا بکشد به دنبال
می رود تا عاشق ترم کند

من بید می شوم
خمیده بر جوی آب
گلبرگ سرخی بر پیشانی یار
می دانم
باز می گردد
او این صحنه را دوست دارد
او بید آب کاج
او سایه نان ضد

رها راد
سه شنبه 1402/1/15
ساعت : 19:50