اخلاق

اخلاق

اخلاق
افسانه ای بود
در کتاب های مقدس نوشته

شهر از کران و کوران انباشته
کسی صدایت را نخواهد شنید
نمی خواهد بشنود
نخواه

صندلی ها کور تریبون ها کر آینه ها فراموش
شعر م را با چند صدا می نویسم
شاید بشنوند
مردمی از سایه گریزان
می گریزم بینشان
پیش ترها صدای خدا را می شنیدند
در آینه خود را می دیدند
حالا خدا نمی شنودشان

سال های صامت
سال های حراس از دیگری
در من هایی فشرده در قعر اندام ها

شاعر
به چند صدا بنویسم
تا تلنگری
اشاره ای
می گریزم از خانه به خیابان
می گریزیم
می گریزند سایه های زخمی

اخلاق افسانه ای بود
ننویس شاعر نخواهند شنید
گذشت سال های مهربان دیگر دوستی

رها برنجکار
شنبه 1402/7/8
ساعت 21:31