زنده-مرده

دوستت دارم تاوان سنگینی دارد ...

زنده-مرده
آنقدر مرده ام درون غمت مرگ یار و ندیم من شده است
زندگی بی تو آن شکنجه گر است او رجیمی، رحیم من شده است
این طرف مرگ پنجه می کشد و آن طرف عشق ضرب می گیرد
این میانه قدم زنان با تو صبر یار قدیم من شده است 
من منی که دونده بودم در دشت های غریب تنهایی
من کجا و صبوری و آرام،حال طوفان نسیم من شده است!
شانه هایت پناه من هستند گرچه این راز را نمی دانی
خواب ها حافظ جنون منند خواب تو عضو تیم من شده است
زندگی نیست اینکه من دارم مرگ هم نیست چون خیالت هست
زنده-مرده هوای داشتنت برزخ مستقیم من شده است
من ولی درد را نمی فهمم غرق هستم میان این دریا
خاطر نازکت کدر نشود درد یار و ندیم من شده است
رها برنجکار
یکشنبه 1399/6/9
18:13عصر