ترانه هزار قایق

سلام این ترانه رو در پارک دانشجوی رشت زندگی کردم بین خانه خرابه های سمت راست و آپارتمان های  لوکس سمت چپ  برکه ای که قایقرانان با آبش عاشقی می کردند در قایق هایی کهنه و شکسته. من هم در این فضای عجیب و غریب در این زمانه ی فراموشان عاشقی کردم هزار باره به یاد صورت زیبای ...یار

ترانه هزار قایق
من با هزارتا قایق زدم به قلب دریا
تو صورتت یه خورشید غروب تلخ تنها
با قایق شکسته ام زدم به قلب موجا
بارون دلش برام سوخت یکی شدیم توو اشکا

برکه ی مهربونی زیر پاهای من بود
خدای عاشقا هم اون هم گناه من بود
صدای آسمونو از حنجره ام شنیدی
غرش ابر و طوفان اون آه آه من بود

من مست و غم می رقصید توو برکه ی نگاهم
دوستای خوب و ساده ام می یومدن توو راهم
من که زنده نبودم می خواستن زنده باشم
من عاشق تو بودم می خوام زنده نباشم

این سمت شهر پر از نور اونور پر از خرابه
من عاشق تو هستم وضع دلم خرابه
من کمرم شکسته بار غمت خمم کرد
ستون زندگیم باش غم نقشه هاش بر آبه

توو این غروب غمگین دلم چشاتو می خواد
دلم کولی یه مسته ناز و اداتو می خواد 
می خوندم و می رفتم قربون چشمت ای یار
این دل حالش خرابه سر تا به پاتو می خواد
رها برنجکار
جمعه 1399/5/31
ساعت12:02